سلام

بیراهه ای درافتاب

ای کرانه ما!خنده گلی درخواب دست پاروزن مارابسته است.

درپی صبحی بی خورشیدیم باهجوم گلها چ کنیم؟

ان سوی باغ دست مابه میوه بالانرسید.

وزیدیم ودریچه به ایینه گشود.

به درون شدیم وشبستان مارانشناخت.

به خاک افتاده ایم وچهره مارانقش اوبه زمین نهاد.

تاریکی محراب اکنده ماست.

سقف ازمالبریزدیوارازماایوان ازما.

ازلبخند تاسردی سنگ:خاموشی غم.

ازکودکی ما.تاایت نسیم:شکوفه-باران فریب.

برگردیم که میان ماوگلبرگ گرداب شکفتن ایست.